zondag 17 april 2011

De angst die haar leven beinvloedde

Een stukje dat in me opkwam, zomaar: 
"Ooit het gevoel gehad dat je er alleen voor stond? Dat heel de wereld zich straks in een seconde zich ineens tegen je zou keren en je wel door je benen kon zakken om daarna trillend en huilend je tot een bolletje op te rollen? Dat gevoel kende zij maar al te goed. Het gevoel van angst, verwarring. Ze keek naar de tegels voor haar. Ze begon ze te tellen tot ze niet uitkwam bij dat gene dat ze zo eng vond: Haar school. De plek waar zij de vreemdeling was terwijl ze al twee jaar lang zich daar bevond. De plek waar mensen haar zouden verachten en haar zouden na roepen. De plek waar ze niemand meer had op haar verstand na. Haar verstand had ze straks ook niet meer, ze begon zich krankzinnig te voelen. Haar lichaam trilde een beetje. Haar hart klopte onmogelijk in haar keel. Ze begon te kokhalzen. Ze wilde alles uit haar lichaam. De pijn, de angst en het verdriet maar voor al haar hart. Ze stak haar hand in haar kontzak toen ze weer recht stond. In haar hand zat een scherp mesje, een stanleymesje. Ze legde een hand op de plek van haar hand, liet die glijden naar de knoopjes van haar blouse. Ze maakte de knoopjes los, trok hem open zodat de plek waar haar hart was zichtbaar was. Ze sloot haar ogen en zette het mesje er tegen aan, op weg om een vierkantje te maken om daar haar hart eruit te pakken en hem daarna kapot te gooien. Zo zag ze haar laatste beelden en blies ze voor de laatste keer haar adem uit."

Peace, Nadine

2 opmerkingen:

  1. Wauww.. Zelf geschreven? Echt heel mooi! Respect! (ll')

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Woow, echt goed, maar echt heel beangstigend.. (ll)

    BeantwoordenVerwijderen