The Powerfest

Goodmorning sunshines! Nu ik dit begin te schrijven is het 8.23, eigenlijk veel te vroeg om wakker te zijn maar ik voel me zwaar kut. Ik hoest mezelf letterlijk naar het kotsen, menstruatiepijn en ik heb in tijden niet zo slecht geslapen en daarom vond ik dat ik mezelf maar eens ging opvrolijken met een post.

Voor elke metal- en/of rockfanaat zal dit niet zo heel raar in de oren klinken denk ik? Een van de tofste festivals van het jaar: The Powerfest. & Raad is wie daar heen gaat?! Ja, dus, ik met mijn lieve Sam. Haha, vanavond ticket kopen en over iets meer dan een maand zullen wij richting Amsterdam rijden om helemaal los te gaan. Dat betekend dat ik focking Bring me the Horizon ga zien en oeeeh, liefde. Natuurlijk ook meer bands, maar ik vond BMTH het tofst. Ik mag lekker €40,- gaan betalen but i don't care want ik ga gewoon een geweldige dag te gemoed.

& Jullie? Ooit naar een festival geweest? Zoja, welke en voor welke band of artiest ging je vooral? Laat het me weten!

Peace, Nadine 

De drie S'en

Goodday! Het zonnetje schijnt, de lucht is blauw.. Ook hier in Vlaardingen scheen de zon hoog aan de hemel en ik dank de twee docenten die ons gewoon buiten les gaven. Heerlijk! Jammer genoeg kleur ik alleen niet snel bij en het enige dat ik doe is verbranden en vervellen. Moet ik weer hebben. Zelfs in de zomer loop ik er bij met de huidskleur van Sneeuwwitje..

Wanneer de zon schijnt krijg je de drie S'en and i love those. ♥ Sunshine, Short pants and Snacks! Het eerste wat ik daarom dus ook haalde in de eerste pauze uit de automaten: Coca Cola Cherry en een twix. Helaas hebben wij namelijk geen kantine, omdat ons bijgebouw, waar we 4/5 deel van onze lesweek zitten, vroeger een basisschool was en we daar enkel zitten omdat onze school verbouwd hebben we dus alleen de automaten die het haast nooit doen. Genoten van de zon, mijn cola en mijn twix en nu ben ik benieuwd, wat eet en drink jij graag als het gaat om snacks? Bij mij is dat vooral chocola, cassis en cola.

Peace, Nadine

New shoes!

WOOT, mijn hele zwarte all-stars! Zijn ze niet tof? Haha, nu heb ik er een met zwarte neus en een met witte! Ik vind het hele zwarte best stoer en ben er hartstikke blij mee.

Mijn opa en oma gaan altijd op vakantie naar Tunesië en de merkspullen daar zijn echt en hebben een prijsje alsof je ze gewoon bij de H&M koopt. Zo vraag ik ze dus telkens om schoenen mee te nemen, haha. Best slecht. Vorige keer waren het maat 41, lage zwarte all-stars met een witte neus, dit keer maat 40, lage zwarte all-stars met zwarte neus en waarschijnlijk worden het volgende keer zwarte Vans! Ben benieuwd. Kan zelf niet wachten tot ik weer een keer mee mag en kan, want dan ga ik natuurlijk een heleboel shoppuh. Al zijn de straatverkopers daar wel eng.. of naja, dat vond ik toen ik 10 was, maar goed.

Wat vinden jullie van mijn nieuwe schoentjes? Laat het me weten!
Peace, Nadine

Angst, een kloppend hart..

Ik vind het zelf het beste korte verhaal dat ik tot nu toe geschreven heb. Wat vinden jullie?
"Angst, een kloppend hart, een snelle ademhaling. De tranen stonden in haar ogen en langzaam gleden ze langs haar perfecte wangen. Ze trilde terwijl hij op haar af kwam. In haar ogen was de hele wereld om haar heen veranderd in een grote nachtmerrie. Ze liep naar achter, terwijl er een doodse stilte door het grote huis trok. ‘Laat me met rust.’ Een kille stem vulde de grote kamer. Voetje voor voetje schoof ze naar achter, botste tegen een tafeltje met een vaas. Met een hard geluid viel de vaas kapot neer op de marmeren vloer. Een rilling ging over haar rug. ‘Blijf uit mijn buurt’ piepte ze.

Van het ene op het andere moment was alles veranderd. Het huis leek op een spookhuis uit een van haar nachtmerries en de jongen die op haar afkwam was ooit zo vertrouwd geweest. De angst was haast te proeven, maar toch bleef hij dichter bij komen, net zolang tot hij in haar buurt was. Ze stond met haar rug tegen de muur. Hij legde zijn handen in haar zij en stond uiteindelijk stil. Hij keek haar aan. Ze wilde gillen, een harde koude kille krijs, maar er kwam niets uit haar keel. De tranen werden rood, rood als bloed en vormde kleine rode vlekken op haar kleding en op de grond. Zachtjes bracht hij haar kin wat meer omhoog. ‘Wees niet bang, er is niets om bang voor te zijn.’ De vertrouwde stem sprak tegen haar, de stem die van twee rode lippen afkwam. De lippen kwamen dichterbij en raakte die van haar. Alles om haar heen begon te draaien en bang sloot ze haar ogen.

Haar ogen hield ze gesloten en ze voelde een lichaam naast zich, tegen zich aan. ‘Wees niet bang, er is niets om bang voor te zijn.’ fluisterde de bekende stem, dezelfde stem die ze herinnerde van daarnet. ‘Luci-ian?’ stotterde haar bange stem. Ze opende haar ogen en de blik in zijn ogen was heel anders dan die ze van de laatste keer kon herinneren. Ze kon zijn regelmatige ademhaling horen. Het kalmeerde haar. ‘Rustig maar, Hope. Alles is goed. Ik ben bij je.’ fluisterde hij. Ze kroop dichter tegen hem aan, legde haar hoofd zwakjes tegen zijn schouder. ‘Het was alleen maar een droom.’ bevestigde ze en sloot haar ogen weer, met zijn armen om haar heen"

Peace, Nadine

Klaar om te moorden

‘Waarom?’ vroeg de zachte stem achter hem. Lucian haalde even diep adem, sloot zijn ogen en concentreerde zich op de ademhaling van het meisje. ‘Waarom wat?’ antwoordde hij, zacht, haast onverstaanbaar. Ze pakte hem bij zijn schouders, draaide hem naar zich toe. Hij liet het toe. Hij opende zijn ogen, keek recht in de hare. ‘Waarom niet?’ vroeg ze. ‘Hope..’ begon hij en nam een hap adem. ‘Een leven zonder mij is niet moeilijk.’ Zijn serieuze blik liet haar weten dat hij elk woord meende. ‘Lucian, dit kan je niet maken..’ smeekte ze haast verslagen. De vampier kreeg een grijns op zijn gezicht bij die ene gedachte. ‘Wel, net zoals dat ik hem ga vermôorden.’ Hij liet zijn hand van haar schouder zakken en pakte even haar hand. Hij draaide zich om, liet de hand langzaam los en voor ze het wist was hij verdwenen in het niets.

De angst die haar leven beinvloedde

Een stukje dat in me opkwam, zomaar: 
"Ooit het gevoel gehad dat je er alleen voor stond? Dat heel de wereld zich straks in een seconde zich ineens tegen je zou keren en je wel door je benen kon zakken om daarna trillend en huilend je tot een bolletje op te rollen? Dat gevoel kende zij maar al te goed. Het gevoel van angst, verwarring. Ze keek naar de tegels voor haar. Ze begon ze te tellen tot ze niet uitkwam bij dat gene dat ze zo eng vond: Haar school. De plek waar zij de vreemdeling was terwijl ze al twee jaar lang zich daar bevond. De plek waar mensen haar zouden verachten en haar zouden na roepen. De plek waar ze niemand meer had op haar verstand na. Haar verstand had ze straks ook niet meer, ze begon zich krankzinnig te voelen. Haar lichaam trilde een beetje. Haar hart klopte onmogelijk in haar keel. Ze begon te kokhalzen. Ze wilde alles uit haar lichaam. De pijn, de angst en het verdriet maar voor al haar hart. Ze stak haar hand in haar kontzak toen ze weer recht stond. In haar hand zat een scherp mesje, een stanleymesje. Ze legde een hand op de plek van haar hand, liet die glijden naar de knoopjes van haar blouse. Ze maakte de knoopjes los, trok hem open zodat de plek waar haar hart was zichtbaar was. Ze sloot haar ogen en zette het mesje er tegen aan, op weg om een vierkantje te maken om daar haar hart eruit te pakken en hem daarna kapot te gooien. Zo zag ze haar laatste beelden en blies ze voor de laatste keer haar adem uit."

Peace, Nadine

The Lovett

Lovett.. Vele mensen zullen de naam wel ergens vaag van herkennen, bij andere begint er meteen een lichtje te branden maar er zijn ook mensen waarbij het helemaal zwart blijft in hun hoofd. Sinds afgelopen vrijdag ben ik verslaafd aan de film Sweeney Todd. De naam van mijn blog is dus ook afgeleid van de vrouwelijk hoofdpersonage: Mrs. Lovett. Ik hou van de manier hoe mijn twee favoriete acteurs samen de hoofdrol spelen en van het verhaal. Ergens is het toch romantisch.

Genoeg gehad over Sweeney Todd of mijn blogtitel. Ik ben van plan om hier verschillende dingen te plaatsen die me interesseren. Mijn tekeningen, nieuwste shopitems, films die mij leuk lijken, mijn korte verhalen en wel meerdere dingen. Als eerste zullen hier mijn korte verhalen komen te staan die ik in 2010 geschreven heb op mijn verouderde blog die ik had via Tumblr. Uiteindelijk ben ik daar onactief opgeworden en heb ik besloten opnieuw te beginnen op blogspot.

Het enige wat ik nog kan zeggen is dat ik hoop dat ik jullie niet zal vervelen en dat jullie een beetje zullen genieten van mijn posts.

Peace, Nadine